Door de Balkanoorlog in ex-Joegoslavië vluchtte Sarah met haar gezin in 1999, samen met haar tante, vanuit Kosovo via Albanië naar België. In ons land verbleven ze eerst in het Klein Kasteeltje. Van daar ging het naar een noodhuis in Genk. Toen moesten ze zelf op zoek gaan naar een woning, en verhuisden achtereenvolgens van Molenbeek naar Mechelen en Turnhout, om hen dan definitief te vestigen in Strombeek.

“Het was een zware periode, door het achterlaten van alles en iedereen waaraan we gehecht waren”

Haar ouders waren ondertussen gevlucht naar Duitsland, maar ze hielden nog steeds contact. Sarah was vaak ontredderd door de onzekerheid over de toekomst en de ziekte van haar zoontje. Het duurde zeven jaar eer ze haar nodige documenten om in België te mogen blijven, kreeg. Terwijl haar man werkte, en haar tante de kinderen opving, kon Sarah een nieuwe wereld ontdekken door Nederlands te leren, en verschillende cursussen te volgen.

Ondertussen leerden zij ook de Onthaalgroep Grimbergen kennen. Daar kwamen ze in contact met mensen in dezelfde situatie. Ze namen er deel aan leuke activiteiten, waar haar kinderen veel plezier aan beleefden. Na een tijd kwam ze er alleen voor te staan met twee opgroeiende kinderen. Gelukkig namen die hun studies heel serieus, zodat zij nu aan het werk zijn als juriste bij de Vlaamse Gemeenschap, en revisor in de verzekeringssector. Zelf werk Sarah al 13 jaar bij Avansa (vroeger Archeduc) en vandaag doet ze nu ook vrijwilligerswerk bij de sociale kruidenier Winkel Welkom in Strombeek.

“Vandaag kan ik zeggen dat ik mij echt thuis voel in België”