Maria kwam in november 1987 met haar toenmalige vriend vanuit Argentinië aan als politiek vluchteling. Omwille van de dictatuur van Pinochet werd ze al door de Verenigde Naties (VN) erkend als vluchteling. Maria verbleef gedurende enkele jaren in de gevangenis door haar verzet tegen de dictatuur. Na haar vrijlating werd ze verder vervolgd en bedreigd. Om zowel haar eigen leven als dat van haar familie te beschermen, werd ze gedwongen het land te ontvluchten naar Argentinië. Daar verkreeg ze de bescherming van de VN. Ze werd naar het voor haar onbekende België gestuurd.

“Aanvankelijk was mijn toekomst in België onzeker”

De bedoeling was onmiddellijk na de dictatuur terug te keren naar haar land en familie. Er kwam pas jaren later een einde aan de dictatuur. Daardoor werd het plan om terug te keren uitgesteld en steeds minder evident en realistisch. Om zich in België te kunnen integreren, leerde Maria zowel Nederlands als Frans.

Vervolgens zocht ze werk. Intussen bouwden Maria hier zelf een familiaal leven op. Met haar toenmalige vriend kreeg ze 3 kinderen. Ze werkte 11 jaar op de drukkerij en verzendingsdienst van 11.11.11. Na deze job volgde Maria een opleiding voor verzorgende. Ze werkte 22 jaar in een PVT in Ganshoren.

“Zowel de taalkennis als de mogelijkheid om te werken en onafhankelijk te zijn, waren voor mij essentieel”

Het feit dat Maria hier intussen drie kinderen, een goed werk, vrienden en een Belgische partner heeft, maakte de keuze om ooit terug te keren naar Chili elk jaar minder evident. “Jullie solidariteit, de multiculturele samenleving, de cultuur, de historische steden, de natuur en het goede onderwijs waarderen we zeer sterk. Daarbij komt dat de sociale tegenstellingen in België veel minder scherp zijn dan in Chili.”