Claire vluchtte uit Burundi voor het oorlogsgeweld in 2004. Ze kwam in een land aan waar ze niemand kende en de taal niet verstond, helemaal alleen. Door haar situatie kreeg ze vrij vlug een oranje kaart. Daarmee mag je werken, maar moet je maandelijks een stempel gaan halen op de gemeente.

Ze bouwde een nieuw leven op dankzij hulp van vele mensen zoals de Onthaalgroep Grimbergen, de gemeente, het OCMW, de mensen die haar werk gave en alle mensen die in haar geloofden. Ze werkte heel die tijd bij de CM in een crèche. Vandaag heeft ze vast werk als verzorgende in Ter Biest. Hiervoor deze ze opleiding.

Tussendoor leerde ze Nederlands. Dit vond ze heel moeilijk, maar het is gelukt. Eindelijk kwam in 2009 het nieuws dat ze geregulariseerd werd. Ze kreeg haar zoontje en spartelde de coronaperiode met veel angst door. Gelukkig is dat allemaal achter de rug. Claire staat positief in het leven. Ze leefde zeer zuinig om te sparen voor een eigen appartement.

“Ik voel me vandaag veilig, wat heel belangrijk voor mij is”

Claire is tevreden met haar werk, met een dak boven het hoofd en de goede gezondheid. Claire stippelde een eigen weg uit. Die ging met vallen en opstaan. Voor haar zoontje zorgt ze goed. Ze begeleidt hem in de schooltaken en samen stappen ze door het leven.